ทุกวันนี้ที่ยิ้มแย้มดูมีความสุข. แต่ซ่อนความทุกข์ไว้ข้างหลัง. นั่งร้องไห้ที่ระเบียงห้องทุกวัน. ทนกำความลำบากเพื่อให้คนในบ้านสบาย. เหนื่อยแค่ไหนไม่มีใครรู้ . เพราะไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเราเลย. แบกภาระทุกอย่างในบ้านอยู่คนเดียว ท่าไม่ช่วยตัวเองใครจะเข้ามาช่วย. แค่แม่คนเดียวดูเลี้ยงได้. นี้โลกความเป็นจิง. จะมาทำเล่นๆกับชีวิตไม่ได้. เข้าใจอะไรบ้าง. สงสารกันหน่อยเหนื่อยแล้ว. ( บ้างที่ก็คิดอยากปิดชีวิตตัวเองแต่ทำไม่ได้เพราะยังมีแม่ที่ต้องดูแล )